بررسی تاثیر پاندمی کووید 19 بر معماری
نزدیک به دو سال است که زندگی در اقصا نقاط جهان تحت الشعاع پاندمی کووید 19 قرار گرفته است. در طول این زمان تمامی اقشار و گروه های شغلی سعی کردند تا با پاندمی وفق پیدا کنند. معماری نیز از جمله گروه هایی است که سعی در طراحی بهتر، عملکردی تر و سلامت تر در این دوره زمانی داشته است.
امروز، در زمانی که هنوز با پایان پاندمی فاصله داریم، کارشناسان بسیاری معتقدند که سبک زندگی و به تبع آن فضاهای زندگی ما باید به فرم جدیدی تبدیل شود که با شرایط موجود سازگاری بیشتری داشته باشد و این حتی شاید، آغازی بر یک شروع جدید در فضاهای معماری و سبک زندگی مردم باشد.
از زمان آغاز پاندمی، توصیه ها بر رعایت فاصله گذاری اجتماعی و استفاده از ماسک بود که به بخشی از زندگی همگان تبدیل شد و شاید تا چندین سال الزام رعایت شیوه نامه های بهداشتی وجود داشته باشد. در اینجا لازم است که برخی فضاها با توجه به دستورالعمل های بهداشتی بازطراحی شوند. ما نیاز داریم که فضاهای باز را بازنگری کنیم و تا جای ممکن آن ها را را به داخل خانه ها و فضاهای کار بیاوریم.موضوع سلامت و توجه به آن در طراحی فضاها موضوع جدیدی نیست اما با شیوع پاندمی لاجرم باید به این مهم توجه بیشتری شود. شهرهای پرتراکم و شلوغ همیشه در پاندمی ها مراکز شیوع به شمار میرفتند و لذا مسایلی مانند کنترل تراکم در شهرها و توسعه محورهای پیاده و یا دوچرخه در محورهای شهری لازم است که مورد توجه قرار گیرد. در آغاز پاندمی مردم بسیاری ازمراکز شهرهای شلوغ به حاشیه ها و یا شهرهای کوچکتر نقل مکان کردند اگرچه داده های حدید نشان میدهد همان طور که روند پاندمی کندتر شده، افراد بسیاری به مکان هایی برمیکردند که روزی جهت فرار از فضاهای شلوغ شهری و ترس از بیماری آنها را ترک کرده بودند.
فضاهای شهری حاشیه ای و یا از کار افتاده باید قابلیت استفاده را پیدا کنند همان طور که برخی از آنها مورد استفاده دوباره قرار گرفتند فضاهایی که به دور از شلوغی و هیاهوی روزمره بوده و یا اینکه توانایی ارایه فضاهایی با حفظ فاصله گذاری احتماعی و یا استفاده از فضاهای باز را داشتند.
در فضاهای کار، طراحان باید سعی کنند تا در فضاهای کار اشتراکی راهکارهایی راجهت رعایت فاصله گذاری اجتماعی به کار گیرند و برای فضاها قابلیت تغییر بیشتری قایل شوند تا بسته به شرایط قابلیت تغییر داشته باشند مانند در نظر گرفتن فضاهایی برای پارتیشن ها و یا غرفه های کار تکنفره.
ویلفردو رودریگز جاگلر، طراح و معمار fxcollaborative معتقد است که پاندمی کرونا به ما این اجازه را داده است که به روش های جدیدی برای طراحی فضاهای اداری بیاندیشیم. ایجاد مکان هایی که افراد بتوانند با فاصله گذاری اجتماعی جمع شوند مانند تراس های فضای باز و سالن های استراحت چرا که همه گیری استفاده از فضاهای جمعی سابق را دشوار ساخته است.
مورد دیگر فضاهای خدماتی رستوران ها و کافه هاست که در دوران پاندمی با رکود بسیاری مواجه شدند. برخی از آنها که بر اساس قوانین شهر اجازه داشتند از فضاهای پیاده رو استفاده کردند تا به مردم امکان استفاده از فضاهای باز را بدهند. اگرچه استفاده از این فضاها هم مشکلاتی را بوجود خواهد آورد. ایا پیاده رو ها و فضاهای شهری عبور و مرور از امنیت لازم برخوردارند؟ هرینه های مراقبت و نگه داری این فضاها با جه کسی است؟ آیا اشغال این فضاها، برای افراد در حال عبور و مرور مزاحمتی ایجاد نخواهد کرد؟
در هر صورت به نظر میرسد که فضاهای باز در حال حاضر و در آینده نزدیک مورد اقبال بیشتری هستند و دستورالعمل های بهداشتی در زمان طراحی لازم است که مورد توجه بیشتری قرار گیرند و سلامت مردم لازم است که در اولویت قرار گیرد اما بعد از پایان همه گیری، ممکن است که ما نیاز داشته باشیم به راهکارهایی برای نزدیک ساختن مردم بیاندیشیم و لذا شاید فضاهایی که قابلیت تغییر در فضاها در آنها حفظ شوند بهترین راهکار در این دوران باشد.
Join the discussion